Kim tak naprawdę jesteśmy. Pojedynczą nutą w symfonii, puzzlem układanki, stroną w powieści. Wydaje się to niczym, w stosunku do tego co powstało. Ale nie może to istnieć bez nas. Tak samo jest ze światem. Jesteśmy jego małą cząstką, ale bez nas nigdy nie będzie już taki sam. Bo nie było i nie będzie nigdy człowieka takiego jak TY. Jesteś dopełnieniem. Bo przecież symfonia bez nuty nie brzmi tak samo. układanka bez puzzla do niczego się nie nadaje. A powieść bez strony staje się zagadką nie do rozwiązania. Brak ciebie człowieczku, oznacza pustkę, której nie da się zapełnić. Żyj ze świadomością, że jesteś potrzebny, że istniejesz po coś. Nie stworzono cię bez powodu. Wyznaczono ci cel. Najważniejszym jest kochać i być kochanym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz